Peregrinationes Silesies

Ostatni weekend listopada spędziliśmy na końcu świata – w Nowym Gierałtowie i w Bielicach, wioskach położonych za Stroniem Śląskim. Tym samym odkrywaliśmy  niezwykły, dość dziki urok wschodniej części Ziemi Kłodzkiej. Nocowaliśmy w Nowym Gierałtowie w sympatycznym gospodarstwie agroturystycznym „Chatka Dziadka”, gdyż nie udało się nam już znaleźć noclegu w samych Bielicach, które interesowały nas najbardziej. To spowodowało, że musieliśmy pokonać kawałek drogi, by dojść do wejścia na szlaki. Barani Wąwóz Barani Wąwóz Drewno gotowe do zwózki w Baranim Wąwozie Plan wędrówki zakładał zdobycie dwóch szczytów, w związku z czym dość wcześnie rano opuściliśmy Nowy Gierałtów, by udać się w kierunku Bielic. Droga wiodła asfaltem, po lewej stronie mijaliśmy zabudowania leśniczówki w Dolnych Bielicach, by w końcu ujrzeć pierwsze zabudowania wsi. Tuż za Chatą Cyborga skręciliśmy w lewo do Baraniego Wąwozu, który miał nas doprowadzić do przełęczy opatrzonej czeską nazwą – Sedlo Pek

Listopad zainaugurowaliśmy ciekawym spacerem na Włodzicką Górę (758 m n.p.m). Ten niezbyt wysoki szczyt znajduje się w Sudetach Środkowych, na zachód od Ludwikowic Kłodzkich i stanowi najwyższą górę Wzgórz Włodzickich. Kształtem przypomina dość stromy stożek, co można odczuć, wchodząc na szczyt zielonym szlakiem. Niedługi, około godzinny spacer zaczynamy w okolicy stacji kolejowej we wsi o nazwie Świerki Dolne. Przy stacji znajduje się miejsce, gdzie można zaparkować samochód i spokojnie przygotować się na wędrówkę. Tam też znajdziemy węzeł szlaków. Szlak zielony prowadzi początkowo asfaltową szosą, po czym nagle skręca w okolice stacji kolejowej, prowadzi nad dość warto płynącą Włodzicą, by obok ostatnich zabudowań wyprowadzić nas na łagodnie wznoszącą się w górę łąkę. Co jakiś czas warto odwrócić się i spojrzeć za siebie, by ujrzeć coraz lepiej widoczne za nami Góry Sowie. Na zielonym szlaku na Włodzicką Górę Pozostałości kamieniołomu na Włodzickiej Górze Zdobycie